Stampvoeten op tafel

‘Ik tel niet tot tien!’

Er is geen wolkje aan de lucht. Nynke dekt de tafel en Olifant schuift aan. Olifant is haar knuffel. Hij is een kleine zachte olifant. Nynke legt Olifant alle regels uit en vertelt hoe het hoort. Olifant zit en kijkt.

Hoe is het eigenlijk om Olifant te zijn? Hij mag spelen en wordt geknuffeld. Maar als de thee omgaat, is híj de vaatdoek. Bij het delen van de taart krijgt Olifant het kleinste stuk. Als Nynke geen zin meer heeft om te spelen, gooit ze Olifant aan de kant. Olifant is het zat, hij doet niet meer mee! Nynke ergert zich kapot. Ze probeert zich in te houden. Niet boos worden. Rustig doorgaan, manieren zijn manieren. Maar als er dan ook nog een kopje breekt, stijgt de boosheid tot het kookpunt. Nynkes fluitketel gaat af…

Wat doe je als de boosheid in jezelf groter en groter wordt, als een opblaasbare olifant? Deze herkenbare en hilarische beeldende voorstelling gaat over boosheid in alle soorten en maten. Donderwolken, tieren en foeteren. Alle bliksems nog aan toe! Maar ook over het leren kennen van je eigen krachten en het omarmen van je boosheid. Zo eindigt de voorstelling ontspannen en vloeit de weerbarstige energie uit in nieuwe melodieën.

Een fantasierijke solovoorstelling, vol geluid, objecten en beweging.