Tijdens de Maand van Cultuuronderwijs (maart 2018) volgde Michelle van Dijk als correspondent verschillende activiteiten uit het programma met het thema Gelijke Kansen. Zij onderzocht de vraag: Hoe kan cultuuronderwijs bijdragen aan kansengelijkheid? Lees hier haar eindessay!
Door: Michelle van Dijk
Toen ik 9 jaar was, had ik verkering met Boy. We liepen samen naar school en we gingen bij elkaar eten. De basisschool organiseerde een playbackshow en wij playbackten een liedje van Elly en Rikkert, het duo dat al decennialang geliefd is in evangelisch -christelijke gezinnen– en uit zo’n gezin kom ik. Daarom was ik erg verrast tijdens de playbackshow, want ik hoorde muziek die ik nooit eerder gehoord had: de winnaar playbackte en danste op het nummer Bad van Michael Jackson. Cultuurclash? Behoorlijk. Een jarenlange inhaalslag verder kan ik nog altijd niet volledig meepraten over wat ‘mijn tijd’ zou zijn geweest, omdat ik geen toegang had tot popmuziek en bijvoorbeeld films en televisieprogramma’s die generatiegenoten wel zagen.
Het gaat niet alleen om Elly en Rikkert thuis in plaats van Michael Jackson, er ontstaan net zo goed grote verschillen wanneer thuis alleen Turkse tv, of SBS 6, of géén tv gekeken wordt; of als er thuis geen boek in huis is, of als je vrienden alleen naar rap luisteren terwijl jij op vioolles zit. Of als je de Ramadan viert en niks hebt met Kerst. Is dat erg? Grote culturele verschillen hebben impact op de manier waarop kinderen zich ontwikkelen op school en in de samenleving. Opgroeien met zeer verschillende culturen kan pijnlijk en frustrerend, soms zelfs destructief zijn, zegt stadssocioloog Iliass El Hadioui. Door culturele verschillen kan er een mismatch ontstaan tussen groepen in de samenleving en kunnen gelijke kansen tegengewerkt worden.
Als we zien dat culturele verschillen minder gelijke kansen tot resultaat hebben, dan kan cultuureducatie de kansengelijkheid dus juist bevorderen. Barend van Heusden, hoogleraar Cultuur en Cognitie stelt: ‘Cultureel (zelf)bewustzijn is een vereiste om om te kunnen gaan met de veranderende werkelijkheid. Als je dat niet kan, ontstaat er angst en agressie.’ Als correspondent voor de Maand van Cultuuronderwijs heb ik me dus niet afgevraagd of cultuureducatie gelijke kansen kan bevorderen, maar hoe dan precies. Wat heeft de stad nodig? Wat hebben jongeren nodig? ...
Verder lezen? Download het essay.
Michelle van Dijk
|
|
Michelle van Dijk studeerde Nederlands in Leiden en werkte als tekstschrijver voordat ze naar het onderwijs overstapte. Ze is nu teamleider (vwo bovenbouw) op het Libanon Lyceum en leraar Nederlands. Daarnaast is ze schrijver van korte verhalen, blogs en opiniestukken op haar eigen website en in diverse kranten en (online) tijdschriften. Haar debuutroman Darko's lessen verscheen in 2017. |
Maart 2018 is de Maand van Cultuuronderwijs in Rotterdam: hét onderwijs van de 21e eeuw. Een maand vol debatten, lezingen, festivals en activiteiten voor en door scholen, theaters, musea en andere culturele instellingen. Het thema: Hoe vormt cultuur onderwijs Rotterdam? Samen duiken we de cultuureducatie van Rotterdam in en leveren we een bijdrage aan het cultuuronderwijs van morgen. Drie correspondenten onderzoeken tijdens deze maand een van de gedefinieerde thema's en leveren diepgang aan het festival, dat daarmee tevens een onderzoeksveld is.